آیا نابودی تمام پشه‌های جهان امکان‌پذیر است؟

اگر واقعاً می خواهیم پشه ها را از بین ببریم، ابتدا باید چرخه زندگی آنها را بشناسیم و سپس آن را محدود کنیم. چرخه زندگی پشه ها از چهار روز تا یک ماه طول می کشد، اما این زمان برای تولید مثل کافی است. هر پشه ماده در هر بار 250 تخم می گذارد. در عرض 24 تا 48 ساعت، تخم ها به لارو و لاروها به شفیره تبدیل می شوند که پرواز می کنند، تولید مثل می کنند و چرخه دوباره تکرار می شود. همه چیز به داشتن زیستگاه مناسب بستگی دارد: آب ایستاده و رطوبت ناشی از آن روی سطوح کثیف مانند ناودان ها، تابه های تخلیه در کولرها، لاستیک های آویزان در حیاط، کنده های پوسیده و غیره.

به عبارت دیگر، پشه ها در دو موقعیت مختلف زندگی می کنند: محصور در آب و محصور در هوا. گونه های موجود در هوا، بزرگسالان گونه هایی هستند که همه ما می شناسیم و از آنها متنفریم، یا حداقل پشه های ماده. ماده‌ها تخم‌های خود را در مکان‌هایی می‌گذارند که مواد مغذی برای بچه‌هایشان در دسترس است، اما هنوز برای تخم‌گذاری به خون اضافی نیاز دارند.

راه های مختلفی برای کاهش تعداد پشه ها در خانه وجود دارد، مانند تمیز نگه داشتن خانه و اثاثیه منزل، خشک کردن و تخلیه آب راکد، استفاده از سموم دفع آفات، دور ریختن زباله های قدیمی، رها نکردن زباله های باز در بیرون و بسیاری از چیزهای عقل سلیم دیگر. . این اقدامات همچنین می تواند در مقیاس محله یا شهر انجام شود، مانند تمیز نگه داشتن سطل زباله در خیابان ها. با این حال، هیچ یک از این اقدامات پشه ها را از بین نمی برد، آنها فقط تعداد مکان های خاص تکثیر را کاهش می دهند.

اما در مقیاس جهانی چطور؟ یکی از روش های امیدوارکننده برای کشتن پشه ها، رهاسازی پشه های نر اصلاح شده ژنتیکی و عقیم شده در محیط است. رهاسازی نرهای عقیم در محیط به معنای تلاش ناموفق برای پرورش و در نتیجه کاهش جمعیت پشه است. به نقل از دانشگاه کیلعمل در جهت عقیمی پشه ها منجر به کاهش فعالیت نرها و کاهش امید به زندگی آنها می شود. این کار قبلاً در مناطق مستعد مالاریا انجام شده است و مردم محلی آن را یک پیروزی بزرگ می دانند.

ما علاوه بر روش های پیشرفته نابودسازی، به شکارچیان طبیعی در محیط های خاص نیز دسترسی داریم. به عنوان مثال، یک خفاش گرسنه می تواند 1200 پشه را در یک ساعت بخورد. البته، تا زمانی که همه ما از زندگی در کنار خفاش‌ها بدشان نمی‌آید و خفاش‌ها غذای دیگر را به پشه ترجیح نمی‌دهند و پشه‌ها رفتار هوشمندانه فرار از خفاش‌ها و صدها روش غیرقابل کنترل دیگر را اتخاذ نمی‌کنند، ممکن است بتواند تفاوت ایجاد کند. برای از بین بردن پشه ها با استفاده از شکارچیان طبیعی، باید همه این موارد را در نظر داشته باشیم.

در نهایت، به بزرگترین سوال می رسیم: آیا می توانیم تمام پشه های روی زمین را از بین ببریم، آنها را از نقشه تکاملی پاک کنیم و آنها را به فراموشی بسپاریم. آیا باید این کار را انجام دهیم؟ اگر واقعاً می‌خواهیم یک نگرش اخلاقی نسبت به همه اشکال زندگی اتخاذ کنیم و حق زندگی را حتی به ناخوشایندترین موجودات بدهیم، مهم است که به یاد داشته باشیم که اساساً در مورد زیست شناسان به این می گویند “انقراض کامل حیات گونه”. به عبارت دیگر، اگر پشه‌ها پستاندارانی بامزه و نوازش بودند، آیا باز هم این بحث‌ها را داشتیم؟

پشه ها تهدید کننده زندگی هستند و راه حل واضح است: همه پشه ها را بکشید. در غیر این صورت تعداد آنها را کاهش دهید. به عنوان مثال، هنگامی که پشه های نر عقیم در محیط آسیب پذیر جزایر کیمن رها شدند، جمعیت پشه ها 96 درصد کاهش یافت. با این حال، تعداد گونه هایی که حضور آنها از نظر اکولوژیکی حیاتی است و ناپدید شدن آنها منجر به عواقب زیست محیطی جبران ناپذیری می شود بسیار کم است. پسندیدن اولیویا جادسون این زیست شناس می گوید: «انقراض یک گونه ما را زمینی بایر و بایر نمی گذارد.

از سوی دیگر، ما همه بحث ها را در مورد شبکه های غذایی، چگونگی ارتباط گونه ها با یکدیگر، پیامدهای ناخواسته و ناخواسته دخالت در طبیعت و … داریم. ولی محققان می گویند این سوال خیلی مهم نیست. وقتی نوبت به کشتن پشه ها می رسد، نباید نگران بیوم های سطح کلان باشیم، بلکه باید نگران بیوم های سطح کلان باشیم. میکروبیوم ها اجازه دهید بپردازیم میکروبیوم ها زیستگاه و محل همزیستی و تعامل بین لارو پشه و موجودات تک سلولی در مکان های پرورش پشه هستند. هنوز این امکان وجود دارد که پشه ها نقشی را بازی کنند که ما از آن اطلاعی نداریم.